Lagerfeld Ausstellung / wystawa vol. 1

Der Stoff des Künstlers ist das Leben selbst. (…) Körper, Kleidung, Möbel, Wohnhaus, Straße sind die nächsten Gegenstände der Kunst. (Karl Ernst Osthaus)

Das Zitat, das auf der Homepage vom Museum Folkwag steht, führt in die neue Ausstellung ein. Für Karl Ernst Osthaus, den Gründer des Museum Folkwang, war „Kunst in Handel und Gewerbe“ nicht weniger bedeutend als das freie Schaffen. So begründet das Museum Folkwang, eine Ausstellung Lagerfeld zu widmen.

Materiałem artysty jest jego życie. (…) Ciało, ubiór, meble, dom, ulica są najbliższymi przedmiotami sztuki.” (Karl Ernst Osthaus)

Te słowa, które znajdziemy na stronie internetowej muzeum Folkwag w Essen, wprowadzają w nowo otwartą wystawę. Karl Ernst Osthaus był założycielem muzeum Folkwang. Dla niego „sztuka w handlu i rzemiośle” była nie mniej znacząca jak ta stworzona twórczo niekomercyjnie. Tak uzasadnia muzeum zorganizowanie w swoich wnętrzach wystawy Karla Lagerfelda.

Karl Lagerfeld ist seit über 50 Jahren sehr erfolgreich als Modedesigner tätig. Als künstlerischer Direktor von CHANEL (seit 1981) und FENDI (seit 1965) wurde er zu einem der wichtigsten Akteure der internationalen Modewelt. Parallel hat Lagerfeld für andere Modehäuser gearbeitet und unter seinem eigenen Namen Kollektionen auf den Markt gebracht. Seit 1975 gestaltet er neben Mode auch Schmuck, Möbel, Musikinstrumente, Bücher und Spielzeug sowie – in Kooperation mit Musikern, Regisseuren und Architekten – Opern- und Theaterkostüme, Bühnenbilder und Architekturen. Heute ist Karl Lagerfeld gleichermaßen als Modeschöpfer, Zeichner und Fotograf sowie als Gestalter von Büchern, Dekorationen und Inneneinrichtungen international präsent. Die Ausstellung zeigt viele Facetten seiner künstlerischen Tätigkeiten: Mode, Zeichnungen und Fotografien, Filme und Bücher, Produktdesign, Werbung – gemäß Lagerfelds eigenem Credo:

Ich habe das Glück, im Leben das machen zu können, was mich am meisten interessiert: Photographie, Mode und Bücher. (Karl Lagerfeld)

Karl Lagerfeld jest od ponad 50 lat odnosi sukcesy jako projektant mody. Jako dyrektor artystyczny CHANEL (od 1981) i FENDI (od 1965) stał się jednym z najważniejszych postaci międzynarodowego świata mody. Równolegle pracował dla innych domów mody i tworzył kolekcje również pod własnym nazwiskiem. Od 1975 roku projektuje obok mody rownież biżuterię, meble, instrumenty muzyczne, książki, zabawki oraz – w kooperacji z muzykami, reżyserami i architektami – kostiumy teatralne i operowe, dekoracje teatralne i architekturę. Dziś znany jest na płaszczyźnie międzynarodowej nie tylko jako projektant mody ale i jako rysownik, fotograf, projektant książek, dekoracji i wnętrz.
Wystawa pokazuje wiele twarzy jego twórczości artystycznej: modę, rysunek, fotografię, filmy, książki, produktdesign, reklamę – zgodnie z jego własnym credo:

Mam szczęście robić to w życiu, co mnie najbardziej interesuje: fotografie, modę i książki. (Karl Lagerfeld)

Karl Lagerfeld
Zeichnung zur Ausstellung im Museum Folkwang
2014 KARL LAGERFELD
Parallele Gegensätze
Fotografie – Buchkunst – Mode
Farbstift auf Papier © 2014 Karl Lagerfeld

Der Eingang zur Ausstellung wird mit Selbstportraits begleitet. Zahlreiche Fotografien mit dem gleichen Motiv ausschließlich aus den letzten Jahren: Karl Lagerfeld – Hände in Leder und Hals im hohen Kragen, immer gleiche Frisur und das Gesicht samt Sonnenbrille.
Die Ausstellung beginnt mit der Nachbildung des eigenen Arbeitsplatzes: der hölzerne Tisch mit Pastellstiften, dahinter eine Regalwand voller gestapelter Bücher, vom Baseball-Bildband bis zum Ettore-Sottsass-Katalog. Direkt gegenüber vom Schreibtisch wird eine Auswahl von Fotografien aus der Zeit um die Jahrtausendwende gezeigt. Nichts Weltbewegendes, aber durchaus gekonnt, in Schwarz-Weiß oder im Sepia-Ton (Model Stella Tennant am Strand von Biarritz, 1997) oder Vintage-Farbfilm-Look (Model Brad Kroenig auf Sofa, 2006) – verschiedene Motive vom Portrait bis zur Landschaft und in ganz unterschiedlichen Bilderrahmen – von schlicht bis dekorativ präsentiert.

Przy wejściu na wystawę prezentowane są autoportrety. Liczne fotografie z tym samym motywem wyłącznie z ostatnich lat: Karl Lagerfeld – dłonie w skórzanych rękawiczkach, szyja w wysokim kołnierzu, ciągle ta sama fryzura i a na twarzy zawsze słoneczne okulary.
Wystawa zaczyna się od odtworzenia miejsca pracy artysty: drewniany stół z pastelowymi kredami, z tyłu regał pełny książek, od albumu fotograficznego o koszykówce do katalogu Ettore-Sottsass. Na przeciwko oglądamy wybór fotografii z przełomu wieku. Nic wielkiego, ale w każdym bądź razie, udane biało-czarne fotografie oraz w sepii (modelka Stella Tennant na plaży w Biarritz, 1997) i fotografie w stylu vintage filmu kolorowego (modelka Brad Kroenig na kanapie, 2006) – różne motywy od portretu do krajobrazu, prezentowane w całkiem różnych ramach – od prostych po dekoracyjne.

wie gemalt // jak namalowane

„Parallele Gegensätze“ heißt die Schau. Der Titel scheint zutreffend, da es wirklich viele Gegensätze in der Ausstellung gibt. Der nächste Raum heißt „Wie gemalt”. Die erste Serie ist eine Hommage an Anselm Feuerbach, einer der bedeutesten deutschen Maler der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts. „Fantasty“ vom Jahr 2010 ist eine Hommage à Florine Stettheimer, eine der schillerndsten Figuren der pulsierenden New Yorker Kunstszene in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts. Weiter folgt eine Hommage à Edward Hopper, ein amerikanischer Maler des Realismus. Die Serie ist von 2011 und zeigt Models, die sehr wachspuppenhaft wirken, in nachgebauten Existentialistenbuden mit gezielt platzierten Edelhandtaschen.

Die Fotografien wurden auf Leinwände geplottet. Soll dadurch die Assotiation zur Kunst verdeutlicht werden?

„Równolegle przeciwieństwa“ to tytuł tej wystawy. Tytuł jak najbardziej trafny, gdyż oglądając wystawę napotykamy na naprawdę wiele przeciwieństw. Drugie pomieszczenie wystawy nazywa się „Jak namalowane“. Pierwsza seria to hommage a Anselm Feuerbach, jednego z najbardziej znaczących malarzy niemieckich drugiej połowy XIX wieku. „Fantasty“ z roku 2010 jest hommage à Florine Stettheimer, jednej z bardziej jaskrawych artystek pulsującej sceny nowojorskiej w pierwszej połowie XX wieku. Następna seria to hommage a Edward Hopper, amerykańskiego malarza realizmu. Ta seria powstała w 2011 roku i pokazuje modelki, które bardzo przypominaja woskowe lalki, w zbudowanych egzystencjalnych pomieszczeniach z świadomie umieszczonymi ekskluzywnymi torebkami.
Fotografie zostały wydrukowane na płótnach. Czy zamierzeniem było przez taki prezentację podkreślić skojarzenie do sztuki?

ANSELM FEUERBACH „Iphigenie” (1862), „Ricordo di tivoli”

Florine Stettheimer, Family Portrait II, 1933 – Öl auf Leinwand

Literatur // literatura

Im nächsten Ausstellungsraum sehen wir, dass Lagerfeld sich auch mit einigen bekannten Literaturwerken fotografisch auseinandergesetzt hat. „Faust” von Goethe und „Das Bildnis des Dorian Gray” von Oscar Wilde haben ihn inspiriert. Beide Werke behandeln das gleiche Thema Kampf gegen Alterung und Traum von ewiger Jugend. In Lagerfelds Fotoroman „Faust” spielt seine Muse Claudia Schiffer die Rolle des Gretchens. Die Bilder werden durch Texte unterstützt. »Gretchen, wie sie genannt wird, sitzt im kleinen Garten ihrer Mutter mit Blick über Monte Carlo.« (Karl Lagerfeld Faust. Ein Fotoroman, 1995). Wir sehen Claudia Schiffer durch Monte Carlo spazieren und mit dem mephistophelisch lächelnden David Copperfield flirten In Lagerfelds Interpretation ist Geld die Sünde. Im „Das Bildnis des Dorian Gray” (Originaltitel: The Picture of Dorian Gray) besitzt die Hauptfigur, der reiche und schöne Dorian Gray, ein Porträt, das statt seiner altert und in das sich die Spuren seiner Sünden abzeichnen. Während Gray immer maßloser und grausamer wird, bleibt sein Äußeres dennoch jung und makellos schön. Eine der Darstellungen Lagerfelds des Dorian-Gray-Stoffes ist eine Art Fotoroman. Eine zweite Darstellung ist in Form jeweils vier großformatiger Fotografien, auf denen die Models Eva Herzigova und Larry Scott digital gealtert werden.
Homers „Odyssee” fehlt auch nicht….

Następne pomieszczenie pokazuje fotografie, na których można rozpoznać, że się Lagerfeld zajmował niektórymi dziełami literatury. „Faust” Goethego i „Portret Doriana Graya” Oscara Wilde zainspirowały go. Oba dzieła poruszają podobną tematykę walkę ze starzeniem się, marzenia wiecznej młodości. W powieści fotograficznej Lagerfelda rolę Małgorzaty gra jego muza Claudia Schiffer. Obrazy są wspierane przez teksty.
»Małgorzata, jak jest nazywana, siedzi w małym ogrodzie swojej matki z widokiem na Monte Carlo.« (Karl Lagerfeld Faust. Powieść fotograficzna, 1995). Widzimy Claudię Schiffer spacerującą przez Monte Carlo i flirtującą z mefistofelskim uśmiechającym się Davidem Copperfield. W interpretacji Lagerfelda pieniądze są grzechem.
W „Portret Doriana Graya” postać główna, bogaty i piękny Doroan Gray, posiada portret, który starzeje się zamiast niego i w którym zapisują się znamiona jego grzechów. Podczas gdy Gray staje się coraz bardziej nieopsmiętowany i bezlitosny, nadal wygląda on młodo i bezskazitelnie pięknie. Jedna z prezentacji Doriana Graya jest fotopowieść. Druga prezentacja jest w formie po cztery wielkoformatowych fotografii, na których modelka Eva Herzigova i model Larry Scott zostali cyfrowo postarzeni.
„Odysei” Homera też nie zabrakło…

Lagerfeld Ausstellung / wystawa vol. 1

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi