BODYLANGUAGE

Sprechen, Mimik, Gestik, Blick oder auch Kleidung sind unsere alltäglichen Kommunikationsmittel. Sie charakterisieren uns auch. Wie würden wir uns ausdrücken und würden wir uns auch von anderen unterscheiden, wenn wir auf diese Elemente verzichten müssen? Bei diesem Projekt habe ich mich von Skulpturen der Antike inspirieren lassen, die durch eine stark ausgeprägte Körpersprache gekennzeichnet ist.
Das Model steht im dunklen Raum, mit einer Maske auf dem Gesicht. Die Person konzentriert sich auf sich selbst, sie ist allein, sie bekommt keine Anweisungen im Bezug auf Posieren. Sie soll sich nur fotografieren lassen. Sie sieht mich nicht. Sie weiß, dass auch auf den Bildern sie nicht wieder erkannt werden kann. Sie stellt sich dar. Die Maske zwingt sie ihre Körpersprache einzusetzen. Das Innere kommt zum Ausdruck.
Die Farbe wird auf schwarz-weiß reduziert, durch eine leichte Überbelichtung verlieren die Körper unnötige Details und werden auf die Form reduziert.
Es ist überraschend wie sehr individuell die Models trotz der Anonymität herüberkommen.

MOWA CIAŁA
nie jest nowym zjawiskiem. Sposób mówienia, mimika twarzy, gestykulacja, spojrzenie i ubiór to elementy, które nas charakteryzują i pomagają nam w komunikacji z otaczającym nas światem. Jak porozumiewalibyśmy się bez tych elementów i co by nas odróżniało od innych? Jak człowiek wyraża siebie? Rzeźby antyczne są wspaniałym przykładem przedstawiania i charakteryzowania postaci przez wyraz ich ciała. Ten antyczny charakter odzwierciedlam w czarno-białej estetyce zdjęć. Model stoi w ciemnym pomieszczeniu, z maską na twarzy. Koncentruje się na sobie. Maska zmusza go do wyrażania siebie mową ciała, ale i pomaga czuć się swobodnie, zmniejsza uczucie wstydu. Modele nie otrzymywali żadnych wskazówek ode mnie, jak mają pozować. To co widzimy na fotografiach jest ich własną interpretacją swojej osoby.
Ciało jako scena, na której odzwierciedla się osobowość człowieka? Szukając dowodów na to, sprowadzam ciało to formy. Rezygnuje z farby. Prześwietlam postacie, by zepchnąć niepotrzebne detale na drugi plan. Koncentruje się na ciele w poszukiwaniu języka, który wyraża i przedstawia człowieka jako poszczególną jednostkę. Zauważam ekspresję ciała. Rozpoznaję znane mi i charakterystyczne dla poszczególnych fotografowanych osób cechy. Zaskakuje mnie teatralność figur. Znajduje silny indywidualizm postaci mimo anonimowej maski na twarzy.